Од многуте дискусии на интернет, најчесто започнати од луѓе на кои треба да им се забрани пристап до истиот, една од нив започна со прашањето – што мислите вие со паметот, што земате разведени жени со деца...

Моите деца ги пуштам да преспиваат кај бабите и дедовците, но не, нѐ ми недостасуваат. Искрено, едвај ги чекам тие денови.

Кога велам дека ми треба пауза, не сакам да кажам дека не го сакам моето семејство.

Таа има прекрасна насмевка. Со нејзините совршено наредени бисерни заби и светли очи. Кога ја гледате надворешно, нејзиниот живот изгледа навистина идеален. Ги живее соништата кои ги сонувала со години.

Богдан Стевановиќ - Блогдан, автор на неколку книги, објаснува што не мора да биде жената… доколку се прашувате што значи да се биде маж феминист, одговорот е во неговиот краток, но моќен текст...

Дури и најсилната личност може да се измори. Дури и најхрабрата личност и најотпорната, може да се измори од обврската да се грижи за себе и за сите други.

Ти си причината заради која се будам и станувам секое утро. Дури и кога капаците на очите ми се потешки од главата.

ува збор за една од најдобрите едукативно-забавни емисии за деца.

Драга Мамо, Има толку многу работи кои не ги знам за тебе и толку многу работи кои не сум ги забележала додека растев.

Без грижа, Ќе прооди и моево дете. И дај Боже, ќе оди и трча цел живот. Но, не значи дека ако твоето проодело на 11 месеци дека мора и моето. Не, јас нема да го „паткам“ и да го терам на сила да оди.

Големи луѓе, а мали карактери. Огромни и „фенси“ куќи на три ката, а мали семејства и распарчени домови. Толку многу удобности што животот ни ги пружи, а толку малку волја за сè.

Неодамна наполнив 40 години. Да, имам повеќе брчки. Имам подочници кои најчесто не исчезнуваат и кога ќе се наспијам. Да, имам и неколку бели влакна.

„Леле, изгледаш уморно, спиена ли си?“- беше првото нешто што ми го кажа другарка ми кога ни отвори врата. На вечера, кај нив дома. И, да ова ми пречеше затоа што јас во моментот навистина се потрудив и сметав дека изгледав убаво дента.

убавите периоди во животот, исполнет со игри, насмевки и безгрижност...

Денес, додека шетав низ продавници, морав да поминам во другиот дел. Знаете, оној дел каде што стои облеката за деца над 4 години. За големите деца.

Дојде време да се збогуваш со личноста која не те сака повеќе во животот. После една година, ниту еден знак не покажува дека има надеж за вас.

Деца мои... Понекогаш кога ќе отворам очи наутро гледам дека сте пораснале буквално прекуноќ. Лицето ви е сменето, очите ви изгледаат поинаку.

Се раѓаш. Го најавуваш своето доаѓање на светот со крв и солзи. Се раѓаш – и паѓаш. Паѓаш додека не се научиш да одиш. Иако си многу малечок, ја чувствуваш неправдата насекаде околу тебе. Макар и во градинка, додека поголемите од тебе ти ја грабаат играчката од рака...