Расфрлајте го моето злато, нека видат сите дека богатството стекнато во овој живот останува во овој свет.

До кога „горди скопјани“ ќе се срамат со вакви испади? Доста чукање во гради кога таа што наводно „ја продала“ нивата може да ти држи лекции за култура.

Да резимираме… Поголемиот дел од народот работи работа која ја мрази, прима плата која му е недоволна, спие со оние што не ги сака, се опкружува со луѓе што не ги поднесува, го зборува она што не го мисли, а го мисли она коешто нема сила да го изговори. Се повикува на законот кога нешто ќе му биде одземено...

После низа несреќни љубовни врски и разочарувачки искуства, еден од најдобрите другари од друштвото конечно си најде девојка. И тоа не каква било девојка. Девојка која е добра, мила и великодушна. Девојка која е приземјена и скромна, а истовремено знае што сака и се бори да ги оствари сопствените цели. Девојка која е своја...

Дали се чувствувате малку изгубено? Ако да, тоа е јасен знак дека всушност сте на вистинското место.

Приказната започнува вака: „Дедо ти донесе 2 кутии, секоја со 6 лампиони и ги отплаќаше на рати, со задршка на платата“. Звучи прилично смешно, нели?  Но, постоеле времиња кога лампионите биле вистински луксуз, бидејќи ги немало во изобилство како денес. Изборот бил ограничен, а веројатно го паметите обликот и шарите на лампионите...

Кога мислите на грижа за себе, прво што ви доаѓа на памет е прекрасен вкусен десерт, после кој ќе си дозволите долг, топол туш со омилениот домашен спа-третман.

И ќе кажам без размислување: „Во ред е, стар си ти, не можеш да го направиш тоа“ и ќе ги повредам чувствата на тој добар човек со седа коса...

Ја гледаат и ѝ се чудат од каде ја пронаоѓа волјата за борба. А јас сум горда што можам да кажам дека ја познавам и само сакам на сите да им порачам да учат од неа.

„Тато, како настануваат војните“, го прашало малото детенце својот татко. „Па, сине, работата е ваква...“

Пред на некого да се истурите и да кажете нешта за кои подоцна ќе се покаете, обидете се да ги разберете своите емоции.

Мирис на детство и носталгија по едно поубаво време кога сè беше поедноставно, дали анимираниот филм „Чевлички“ ве потсетува на тоа?

„Верувај во себе“ е фраза која пречесто се употребува, што скоро веќе никој не го сфаќа сериозно нејзиното длабоко и реално значење. Но, да си верувате себе значи и дека сте најспособната личност за она што треба да го направите.

Во животот сите нешто бараат од вас. Имаат очекувања кои треба да ги исполните, некоја претстава за вас која треба да ја одиграте без грешка. И најмалата тешко ја простуваат. И не ви ја забораваат. Ќе ја почекаат првата прилика кога ќе ви ја истријат раната со неа. Така е со сите луѓе, освен со мајките. Тие разбираат. Тие простуваат. Но, најмногу од сè – тие сакаат безусловно...

Кога таа вели дека ѝ е добро, не лаже. Не го кажува тоа само за да изгледа кул пред другите, ниту за да се увери себе дека ѝ е добро, па затоа не ја сожалувајте.

Зошто залудно се надеваш дека во слабак се крие херој? Залудно ти ветува. Нема да си стои на зборот. Повторно. Еднаш потфрли. Ќе потфрли пак.

На игралиштето се слушала смеа. Едно младо момче кое поминувало оттука го запрашало својот учител...

Да разјасниме како функционира пазарењето во нормалните држави во светот. Купуваш производ, си го носиш дома. По одредено време тој се расипува, а има гаранција. Одиш да го вратиш, а таму те дочекуваат со извинување за непријатноста. Веднаш ти го заменуваат со нов и додаваат нова гаранција која започнува да тече од моментот...