Најважно е какво вино пиеме, а тоа што ниту се смееме, ниту танцуваме, ниту сме природни, ниту имаме поим што е тоа забава - тоа е неважно!

Можеби звучи малку заплеткано, но да појаснам: една од српските блогерки, млада девојка која е мошне активна на социјалните мрежи, од оние мултиталенти на денешницата кои знаат да пеат, да шминкаат и да прават влогови на YouTube, со една од најдобрите другарки од Хрватска, која е од истата бранша, тргна на одмор во Црна Гора, со попатно застанување во Сараево, каде што го „собраа“ и другарот од БиХ...

Животот е пат кој на одредени делници ќе ви донесе многу промени, кои можеби и нема да сакате толку лесно да ги прифатите.

Само една докторска дијагноза за сериозна болест, сообраќајна незгода со трајни последици, несакана бременост, погрешен бизнис потег и сè се менува од корен.

Кога се трудиме добро да се однесуваме со другите и да ги поштедиме од нашето лошо расположение, често се запоставуваме себе во тој процес.

Вашата благодарност можеби ви се чини како нешто ситно и незначајно, но врз вашиот живот и ментална состојба може да има доста силно влијание.

Дури и најсилните личности се изморуваат од тоа да бидат силни и се препуштаат на ранливоста и несигурноста.

Сигурно многу пати досега ви се случило да ве застанат питачи и да ве замолат за некое денарче. Некои од нив бараат само цигара, други пак ѕвонат на врата и со документи во рацете ве убедуваат дека собираат пари за операција на некое детенце или постар член од семејството. Ваквите луѓе, за жал, ги има премногу. Признавам дека на најголемиот...

Ако не беше таа јас немаше да знам како изгледа среќно детство, немаше да ги знам сите приказни за добра ноќ и нотите на сите песни кои те тераат да заспиеш. 

Лицата кои уживаат во самотијата се свесни за своите силни, но и слаби страни, а сепак имаат и одредени карактеристики кои ги прават различни од другите.     

Љубовта кон себе, односно грижата за себе не значи дека мора да се разгалуваме дозволувајќи си го секое задоволство - понекогаш е добро некои задоволства и да си ги скратиме.

Имаш ли сила да се бориш со ветерници? Ти остана ли малку верба дека работите некогаш ќе тргнат кон подобро? Го стискаш ли во дланката последното зрно надеж, толку силно, не дозволувајќи да ти се лизне низ прстите. Те знам, ти си тој непоправлив оптимист. Постојано се убедуваш – само дома си е дома. Тука ми е коренот, тука ми се најмилите. Секаде ќе сум странец, тука сум свој на своето...

Многу од нас функционираат на принцип да си дозволат нешто убаво и полуксузно еднаш месечно. Но, дали знаете дека уште подобро ќе си направите ако го правите тоа почесто?

Драг Дедо Мраз, Ти пишувам, иако знам дека не постоиш. Одамна ја дознав вистината за тебе, можеби откако во истиот ден видов 5 различни Дедо Мразовци и одбив да се сликам со секој од нив, затоа што ја почувствував фасадата која напукнуваше зад оваа голема, шарена лага. Сепак, моето срце сака да верува во чуда, па затоа решив да ти напишам писмо, нешто што одамна не сум го направила...

На крајот од секоја година имаме желба следната да ни биде уште подобра, а често и им даваме поголемо значење на лошите настани, отколку на добрите.

Сиот наш простотилак и злоба се собрани во едноставни примери од секојдневието, на кои сме толку многу навикнати, што повеќе не им обрнуваме внимание. Следствено – не умееме веќе да ја препознаеме злобата која ни вирее во срцето и простотилакот кој се излева од нашата уста и постапките. Сиот наш простотилак и злоба се собрани во тоа да грабаш...

Еден богат човек му се пожалил на еден стар учител дека сака да го одвикне синот од лошите навики и побарал помош од него. Учителот прифатил и го земал детето на прошетка во градината.

Како треба да го живеам животот, што треба да правам и каков да бидам, помалку или повеќе научив во градинка. Мудроста не била на крајот на дипломирањето, туку токму во забавиштето, во базенот со песок. Еве што научив: Подели сè. Играј чесно. Не удирај ги другите. Врати ги работите таму каде што биле. Исчисти после тебе...