Александра Јанева за свадбата со Иван: „Го додадов презимето, ме земаа со адети од мојот дом во Струмица“
Дојдоа да ме земат од дома дур да трепнам - енергично, со бутање на вратата која ја чуваа моите блиски.
Во собата во која се криев, се смеевме и викавме гласно, и најемотивниот момент ми беше кога Иван конечно влезе внатре во собата, и кога се погледнавме двајцата со насолзени очи.
Со татко ми под рака излегов надвор, музиката ечеше и сите гости во еден глас пееја традиционални македонски песни.
По орото и веселата музика следуваше венчавка во манастирот Св. Леонтиј во Водоча.
Ова беше период од 40-тина минути во кои ми стивнаа сите емоции и почувствував душевен спокој и поврзување со Бога и најважно - прифаќање на божјиот благослов за вечна љубов.
Регистрацијата ја направивме во ресторанот каде што се случи и вечерната прослава, во преубав идиличен амбиент на зеленило, збогатен со топлите звуци на пијаното.
За вечерната прослава се погрижија момците од Арија бенд, со традиционална музика и забавен дел проследен со многу македонски, странски и екс-ју хитови.
А за време на вечера диџеј Фичо пушташе познати македонски хитови, кои предизвикаа насмевка кај сите гости.
Целата вечер се одвиваше енергично, разиграно, распеано. И помладите и повозрасните не здивнуваа од играње и кревање раце во ритамот на музиката.
Клучната работа која ги креваше сите, мислам дека беше нашата енергија, мојата и на Иван.
И двајцата бевме премногу благодарни што сите нѐ испочитуваа и ни дојдоа на свадба и се обидовме на сите да им посветиме внимание какво што заслужуваат.
Поминавме време со сите, но и еден со друг, не се двоевме.
Прославата траеше до рани зори и не сакавме да заврши.
И се уверив дека навистина е точно - свадбениот ден е најубавиот ден кој досега сум го доживеала“.